fuu !

bazen o kadar sinirli oluyorum ki, sinirimin sadece birini öldürmekle geçebileceğini düşünüyorum. ama böyle bir kurşun sıkıp ölsün değil. saçlarından başlayıp, böyle derisini falan yüzmek gerek. tanrım, nasıl eğlenirim ya. sonra da gelsin seri cinayetler.

zaman zaman içimdeki kedi genleri çok baskın oluyor. şu yukarıdaki gibi oluyorum resmen. "eeeh sikerler, kediyim lan" deyip boş veriyorum dünyaya. o zamanlar hayat bana güzel:)

browni intensi sevmedim. normal düz browni daha güzel. bugün kız kuzenlerime bu beğenmememi dile getirdiğimde "aaa çok güzel, nasıl sevmezsin?" tepkisini aldım. beğenmedim lan işte. bir halley gerçeği varken bu ülkede, tatlı üzerine daha ne yapılabilir? yapılmasın bir şey zaten.

edit: bu akşamın 9unda uyuyakalmam, sonra gecenin bir yarısı uyanıp açık laptopa bakıp saati 4:54 görmem, "uuu amma da uyumuşum be" deyip sağa sola bakarken saatin 1:00 olduğunu fark etmem ve hayatın birden iğrençleşmesi. öldürmek istedim.