derin bir uğultuyla başlar. önce bütün sesler yavaşça deli eden bir uğultuya dönüşür. sadece dudak hareketleri görürsün. sürekli konuşan insanlar.. sürekli alakasız, seni ilgilendirmeyen ve saçma sapan bir şeyler anlatan insanlar.. hep anlatan insanlar.. rahatsız eder. kaçmak, tek başına hepsinden uzak bir şehre gitmek istersin, kaçamazsın. onlarla olman gerekiyordur, bir şekilde onlara zaman ayırman gerekiyordur ve bu durum gittikçe bir çeşit işkenceye döner. en sonunda kendini her şeyden, bütün sorumluluklardan uzaklaşmış, telefonlara cevap vermeyen, sadece bilgisayarla iletişim kuran biri olarak bulursun.. ve sadece yazmak kurtarır seni bu yalnızlıktan.. ama bilirsinki mutlaka yeniden o kalabalığa, o uğultuya karışmak zorundasın.. onlardan biri olmak zorundasın..
0 zıttırık:
Yorum Gönder