fuu !

bayramdan nefret etmekle onu çok sevmek arasında kalakaldım.

sabah erken uyandırılmaktan nefret ediyorum.

3 gün boyunca tanımadığım insanlara " evet teyzecim/amcacım bu sene de son sınıf oldum. bitecek inşallah okul." yalanını söylemekten nefret ediyorum.

aile bağları o kadar da kuvvetli olmayan bir insan olarak senede bir kez görülen aile fertlerine sanki her gün görüyormuş gibi yapmacık bir samimiyet göstermek zorunda kalmaktan nefret ediyorum.

bayramın sevdiğim tek yanı yaprak sarması sanırım. sınırsız sarma alternatifi olan başka bir gün var mı hayatta:)

hepinize iyi bayramlar diliyor, gözlerinizden öpüyorum kuzucuklarım.